Toen ik ongeveer 6 jaar oud was zat ik met mijn vader aan de eettafel. Hij liet me zien hoe ik kleine huisjes met een puntdak moest tekenen.  Ik was kwaad dat hij het zoveel beter kon dan ik. Als zoon van een prediker met een gereformeerde achtergrond heeft hij een besef van extreme bescheidenheid bij mij ingeprent. Verbeeld je maar niet dat je het beter kan dan een ander!

Zo'n gekoesterde herinnering..

Maar sinds die tijd wilde ik stiekem beter zijn dan alle anderen en om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen, probeerde ik veel nieuwe technieken en nieuwe materialen uit.
Toen ik trouwde was deze drijfkracht bijna vergeten, onderdrukt door huishoudelijke taken en verantwoordelijkheden, maar aangemoedigd door mijn echtgenoot Fred heeft het een tweede kans gekregen.

Hij gaf me alle ruimte die ik nodig had om mijn vaardigheden te ontwikkelen en bovendien was hij mijn grootste bewonderaar en zette me aan tot actie.